به منظور انجام تجزیه و تحلیل بهینه سازی توپولوژیکی دقیق، یک مدل اجزای محدود دقیق از محفظه موتور جدید انرژی باید ایجاد شود. این شامل تعریف هندسه، خواص مواد، شرایط مرزی و شرایط بار مسکن است. از طریق مش بندی ظریف، اطمینان حاصل کنید که مدل می تواند به طور دقیق شرایط تنش واقعی محفظه را منعکس کند.
بهینه سازی توپولوژیکی یک مسئله پیچیده ریاضی است که حل آن به کمک الگوریتم های بهینه سازی پیشرفته و ابزارهای نرم افزاری حرفه ای نیاز دارد. در حال حاضر، الگوریتمهای بهینهسازی توپولوژیکی رایج شامل روش چگالی متغیر، روش مجموعه سطح و الگوریتم تکاملی است. انتخاب الگوریتمها و ابزارهای بهینهسازی مناسب برای بهبود کارایی بهینهسازی و اطمینان از صحت و قابلیت اطمینان نتایج بهینهسازی بسیار مهم است.
پس از انتخاب الگوریتم بهینه سازی، لازم است پارامترهای بهینه سازی مانند تعداد متغیرهای طراحی، تعداد تکرارهای بهینه سازی و معیار همگرایی تنظیم شود. پس از آن، مدل اجزای محدود به صورت تکراری با استفاده از الگوریتم بهینهسازی محاسبه میشود. در هر تکرار، الگوریتم ساختار توپولوژیکی مدل را با توجه به مقادیر متغیر طراحی فعلی بهروزرسانی میکند و ارزیابی میکند که آیا عملکرد آن با اهداف و محدودیتهای بهینهسازی مطابقت دارد یا خیر. در غیر این صورت، به تنظیم مقادیر متغیر طراحی ادامه دهید و تا زمانی که شرایط همگرایی برآورده شود یا به تعداد تکرارهای از پیش تعیین شده برسد، دوباره محاسبه کنید.
پس از اتمام محاسبات بهینه سازی، نتایج بهینه سازی باید ارزیابی شود. این شامل تجزیه و تحلیل این است که آیا وزن، سفتی، استحکام و سایر شاخصهای عملکرد پوسته بهینهشده با الزامات طراحی مطابقت دارند یا خیر، و اینکه آیا مشکلات احتمالی ساخت یا مونتاژ وجود دارد یا خیر. به منظور تأیید صحت نتایج بهینهسازی، معمولاً به آزمایشهای تجربی یا تجزیه و تحلیل شبیهسازی بیشتر نیاز است. با مقایسه نتایج تجربی با داده های شبیه سازی، توانایی پیش بینی مدل بهینه سازی و قابلیت اطمینان الگوریتم بهینه سازی قابل ارزیابی است.














